
«سرِ آخر، این است تمام داراییمان: کلمات، پس چه بهتر که درستش را به کار ببریم.»
این جمله را ریموند کارور گفته است که به داستانهای کوتاهش مشهور است، اما مثل اغلب نویسندگان آمریکایی، جستارهایی نیز نوشته است. کارور در عمر کوتاه پنجاه سالهاش پنج مجموعه داستان و هشت مجموعه شعر منتشر کرد و یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان جهان در زمینه داستان کوتاه شد. به غیر از این دستنوشتههایی هم بود که پس از مرگش منتشر شد.
همسر اول و مادر دو پسرش درباره زندگی با او مموآری نوشته است با عنوان «آنچه که بود» و در آن گفته است:
«افول ازدواج ما از 1972 شروع شد که ری برای ماهیگیری و دستیاری ادبی بیل کیتریج به میسولا سفر کردو آن تابستان عاشق ویراستاری به نام دیان سسیلی شد. عادت نوشیدن از آنجا شروع شد، قلب مرا شکست و به بچهها ضربه زد. همه چیز عوض شد. تا بهار دو سال بعد، بیشتر مرده بود تا زنده. من مجبور شدم برنامه دکترایم را رها کنم تا به او برسم و او را سر کلاسهایش ببرم. دوستانمان میگفتند ترکش کنم. اما من نمیتوانستم. فکر میکردم میتوانم بر نوشیدنش غلبه کنم. حاضر بودم هر کاری لازم بود، بکنم. عاشق ری بودم، اولش، آخرش و همیشه.»
از این نویسنده جستار درباره نوشتن را در وبسایت ما بخوانید.